”Eğer ruhu senin ki ile uyum içinde olmayan biriyle karşılaşırsan hayatta, sevgini gönder ona ve yoluna devam et…” demiş bir bilge adam.. Doğru da demiş aslında. İlk önce düşününce saçma gelebilir insana ama şöyle sözlerin derinliğine inince ne kadar da doğru olduğu anlaşılır. Tıpkı iyilik yap denize at sözü gibi. Ben şahsen adalet yasasına pek inanmayan biriyim, ama yukarda ki ilahi adalete tüm varlığımla inanıyorum. Bizden ve herşeyden üstün bir güç var ve yaptıklarımızın hesabı veya ödülü mutlaka çıkıyor karşımıza, er yada geç… Hayatta her türlü insanla karşılaşıyoruz, kimisi hayatımızda kalıcı olarak kimisi geçici olarak rol alıyor. Biz aslında karar veriyoruz kimin kalıcı olacağına. İlla uzağımızda olmaz hayatımızdan çıkardıklarımız, ama önemli olan içimizden çıkartmak birini. Her ne kadar yakınımızda olsada içimizden çıkardığımız geçici insandır artık. Polemiklere de girmek çok saçma. Benim doğrularım başkasına yanlış gelebilir, yada başkasının doğruları bana yanlış. Ne kadar da uğraşsak bir birimizi anlamaya, kopma noktası ortak noktamız olur. Yanlış fikir yoktur farklı fikir vardır düşünürsek ve inanırsak daha güzel olur saygılı bir şekilde yaşamak. Her türlü fikre saygım vardır, ama kişisel hakaret, yalan dolan, iki yüzlülük, çift karakterli insanlar, içimden çıkardığım insanlardır. Sevgimi verir, yoluma devam ederim… Ben kaybetmem bu durumda. Ne dert yanarım hak yemişim diye nede hakkım yenmiş diye kahır olurum. Yukarda ki adalete bırakırım. Benim işim sevmek, dostça yaklaşmak, her kafadan insanı anlamaya çalışmak, birilerinin haline girip halden anlamak, bir şeyler paylaşmak, değerim bilinmez ise de gülerim o kadar. Bu özelliğimi yeni yeni keşfettim, hayat durmadan öğretiyor insana. Ne kadar öğreniriz artık bu bize kalmış. Böyle hayat o kadar güzel ki! Anlatamam… Herkesin gülüp geçmesi dileğimle…
Photo by Me
No comments:
Post a Comment